Lekker sociaal!

Mijn diabetes


Op mijn moeders verjaardag, 7 april 2014, ging ik in de ochtend naar de huisarts. 
Ik had de laatste tijd erg veel dorst, moest heel veel plassen en mijn vriend vond
het raar dat ik telkens zo snel moe was. Ik zocht er niet veel achter, maar besloot toch maar even langs te gaan. Ik had eigenlijk hele andere dingen aan mijn hoofd, want ik moest nog leren voor mijn tentamens. 
Ik had een druk weekend achter de rug, zoals elke jonge meid van mijn leeftijd en had er gewoon nog geen tijd voor gevonden. Nadat de huisarts mijn bloed had geprikt, vertelde zij mij het nieuws.
Ik heb diabetes type 1. Sinds die dag, is mijn leven veranderd. 

Wat is diabetes?
Bij mensen met diabetes functioneert de alvleesklier in het lichaam niet meer (goed). De alvleesklier zorgt ervoor dat de suikers die je eet, door middel van het lichaamseigenstofje ''insuline'', worden opgenomen in je lichaamscellen en spieren. Doordat ik zelf geen insuline meer aanmaak, zitten de suikers ''opgesloten'' in mijn bloed en kan ik ze niet verwerken. Dat verklaart waarom ik soms zo moe ben. Ik eet de suikers wel, maar kan ze niet verwerken. Het suikergehalte in het bloed is daarom, als ik er niets aandoe veel te hoog (hyper). Dit kan erg gevaarlijk zijn. Door insuline te spuiten, krijg ik mijn suikergehalte weer onder controle en wordt hij verlaagd. Maar, als ik teveel insuline spuit of te weinig eet, komt mijn suikergehalte te laag (hypo). Dat is ook erg gevaarlijk. Het is dus een kwestie, van een goede balans vinden.

Diabetes type 1 en 2
Tot het moment dat ik deze ziekte had, wist ik er nog vrij weinig vanaf. 
Ik dacht eigenlijk dat alleen oudere, dikkere mensen diabetes konden krijgen, maar daar is niets van waar. Je hebt namelijk veel verschillende soorten diabetes en iedereen kan het krijgen. Meestal is het gewoon dikke pech. De meest voorkomende soorten zijn type 1 en type 2. 

Type 2 wordt vaak, door mijn dokters, de 'ouderdoms-variant' genoemd. Het lichaam van deze mensen is ongevoelig geworden voor de insuline die ze aanmaken. Hun alvleesklier werkt dus wel, maar het lichaam reageert er traag op. (Soms, door flink te sporten en gezond te eten, kunnen mensen van hun diabetes type 2 af komen.)

Type 1 is helaas anders. Mijn lichaam maakt door een onbekende reden anti-stoffen aan tegen mijn alvleesklier. Dit wordt dus ook wel een auto-immuun ziekte genoemd. Mijn lichaam is een beetje in war.
Door die anti-stoffen, die mijn alvleesklier aanvallen, maak ik geen tot amper insuline aan. 

Waar moet ik allemaal op letten?
Ten eerste moet ik letten op wat ik eet. Dat ik niet teveel en zeker niet te weinig eet. Hierbij let ik op de ''koolhydraten''. Dit is een verzamelnaam voor alle suikers. Dus, ook alle goede suikers, zoals fruitsuikers.
Bijna overal zitten koolhydraten in. Brood, melk, je kan het zo gek niet bedenken of er zit suiker in. Of het bijgevoegd is of niet, dat maakt niet uit. Deze koolhydraten moet ik tellen, zodat ik weet hoeveel eenheden insuline ik moet spuiten voor dat gene, wat ik wil eten.

Daarnaast, moet ik letten op wat ik doe. Wanneer ik een actieve dag heb, is mijn lichaam veel gevoeliger voor de insuline die ik spuit. Als ik dan niet genoeg suiker eet, is de kans op een hypo (een té lage bloedsuiker) erg hoog. Dit is erg vervelend, dus ik moet altijd zorgen dat ik iets van suiker bij me heb om het te compenseren.

Wat is een hypo en een hyper?
Een hypo en een hyper is een ontregeling van je bloedsuiker. Normaal hebben mensen dit niet,
hun lichaam zorgt ervoor dat het bloedsuiker in balans is. Ik heb dit wel omdat ik diabetes heb.

Een hypo is, zoals ik net al vertelde een té lage bloedsuiker. Dit kan ik krijgen als ik per ongeluk te veel insuline heb gespoten of als ik te weinig (koolhydraten) heb gegeten.
Een hypo is heel vervelend en ik voel het al gauw, wanneer ik een lage bloedsuiker heb.
Tijdens een hypo krijg ik het onder andere heel heet en begin te zweten.
Ik zie wazig, mijn gezicht wordt bleek en mijn handen beginnen te trillen.
Dit is best gevaarlijk, als ik niets doe terwijl ik een hypo heb, zou ik in een coma kunnen raken.
Het is belangrijk dat ik snel (en genoeg) suiker eet, dan gaat het meestal snel weer weg.

Van een hyper, een té hoge bloedsuiker, heb ik niet meteen last.
Als ik besluit om geen insuline meer te spuiten, (niet erg verstandig) krijg ik zonder twijfel een hyper.
Ik krijg dan onder andere erge dorst en moet heel veel plassen.
Een hyper kan gevaarlijk zijn op lange termijn voor mijn lichaam.
Ik kan onder andere last krijgen van mijn ogen, nieren, maag en darmen,
gewrichten en ik zou een vergrote kans hebben op hart- en vaatziekten.

Dus, wat moet je allemaal doen?
Om het even kort samen te vatten: Koolhydraten tellen, suiker minimaal vier keer per dag controleren, vier keer per dag insuline spuiten en altijd mijn dextro en diabetes spullen (zoals naalden en glucose-meter) meenemen.


Waarom schrijf ik over diabetes?
Toen ik net een aantal weken diabetes had, zat ik nog erg met de vraag: 'waarom heb ík juist dit gekregen?'. Ik had behoefte aan informatie van andere diabetes patiënten. Ik wilde weten wat voor soort mensen dat waren en wat zijn hun ervaringen zijn? Ik kon vrij weinig verhalen vinden van jonge meiden rond de 20 met deze ziekte, terwijl er wel heel veel (onzichtbaar) rondlopen met diabetes type 1. Deze blog, had ik al, voordat ik diabetes kreeg. Ik besloot er hierover te schrijven om mijn verhaal te delen met jonge meiden met diabetes. Hopelijk, kan ik hun een positieve en leuke informatie bron bieden. 

Voordat ik diabetes had, wist ik er heel weinig vanaf, net als de mensen om mij heen. Ik wil met deze blog ook diabetes bespreekbaar maken. Ik wil dat mensen kennis hebben van deze ziekte zodat diabetespatiënten zich niet meer zo snel in het openbaar ongemakkelijk hoeven te voelen, of te moeten schamen, wanneer zij bijvoorbeeld glucose moeten prikken. 


Dus, ik verwelkom graag iedereen op mijn gezellige blog!
Dit is mijn glucose-meter. 
Dus, geen mobiel. ;-)


Toedeloe,

Claudia

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Ik hou van leuke reacties! <3